günler hızlı bi şekilde akıp gidiyor...yaşamak bazen fazlasıyla ağır geliyor ...bu yükün altında ezilip bükülüyor kendimi televizyon programlarına bağlanan,ismini vermek isitemeyen seyirci gibi hissediyorum...aslında her yenilgiden payıma düşeni almaya çalışıyor,her acının altından kalkmanın erdemine ulaşmayı planlıyorum...gidenin arkasında kalmayı,gelene kucak açmayı,yabancıyı sineye sarmayı öğretti bana hayat...biraz daha büyüdüm belki,ağlayarak geçtiğim yolları,köşe başlarını loş kafeleri düşünüyorum şimdi...hiç bitmez sandığım yaralarımın geçtiğini farkediyorum ...nasılda zamana yayılmış hepsi...bi günde geçmiyor acılar....gün oluyor bi bakıyosun tuhaf bi biçimde unutmuşsun eskiyi...ben de herkes kadar yandım heralde....biraz daha büyüdüm,biraz daha olgunlaştım,biraz daha tecrübe kazandım....geçmişi düşünürken,bugünü ıskaladığım çok fazla gün oldu...bilinçli yaşayamadım bazen...şimdi durup bakıyorum da kimin içinmiş bu acılar,kimin yasını tutmuşum.....kendi elimle yaratıp,özenle büyüttüğüm,çiçekler açan bahçelerimi,başkalarının talan etmesine nasıl izin vermişim....şimdiki aklım olsa gibi ağır laflar edip,yaşadığım duygulara saygısızlık yapmayacağım...iiki çok ağlamışım,iiki yastıklarım ıslanmış gözyaşlarımla ve iiki bu kadar sevmişim zamanında.....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder