insanoğlunun doyumsuz olduğuna inanıyorum.Ne de olsa çiğ süt emmişiz.Hep daha iisi ,hep bi adım ötesi....Önemli olan sevilmek değil galiba..ben bunu anladım...Eğer öle olsaydı seni seveni sende severdin....Sevmek lazım ya,hıçkıra hıçkıra ağlasanda, sonunda yüreğinin bam telleri sızlasa da ,geriye bomboş hatıralar kalsa da nefes alır gibi sevmek lazım..Ölümüne sevmek.
fırtınada limana sığınmış gemi gibi çaresiz,süt dökmüş kedi gibi sessiz kalsanda,ellerin her seferinde bomboş kalsada,sevmek lazım öülümüne sevmek...Kendini sevmediğin kadar sevmek belkide..geceleyin kan ter içinde uyanıp onu aramalısın,aklına ilk gelen şey hep o olmalı..işte ,evde,sokakta,metroda,otobüste..beynin bi tarafı onun varlığıyla uyuşmalı...sevmek lazım ölümüne sevmek..
Ellerini her tutuğunda içinde depremler olmalı,kalbin çarpmalı onla buluşmaya giderken,ve direnmelisin onun için hayata,bir şehri sırf onun için sevmelisin...sevmek lazım ölümüne sevmek........o bi bıçak olmalı,sende içini deşmelisin bile bile....sevmek mi sevilmek mi istersin deseler sevmek derim galiba...hayat ban adaha anlamlı geliyo birini sevince.....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder