uzun zamandır yalnızım,hayatımı tek başıma idame ettiriyorum,yalnız alışverişe çıkıyor,yalnız geziyorum(abarttım sanırım:))telefonumu evde unutuyorum ,bakmıyorum,elimden düşürmediğim zamanlara hayret ediyorum..hesap verdiğim kimse yok kısaca...yalnızlığımın pek çok nedeni var..kendime uygun birini bulamayışım,iç ve dış güzelliğin bi bütün olduğuna inanışım ki bu çok nadir insanda bütün halde var.....falan filan diye uzar gider reçetem..ama iki gün önce bi söz duydum birinden,benden hoşlanan ve beni hayatına dahil etmek isteyen birinden...hayatımın burcusunu bulana kadar yalnızım dedi...bence çok güzel kurulmuş bi cümleydi... yüreğimin ta en derinine saplandı kaldı,,,,birilerinin hayatında bi anlamım varmış dedim ve sevindim doğrusu...sahip oldumuz tek gerçek kendimiz galiba,hayatımıda biri olsada hep yalnız kalacağııma inanıyorum nedense...epey derinleşti yazım
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder