serzeniş

....gittin ama ...geldiğin gibi ani...bi o kadar telaşlı ve neticesinde ağlamalara sahne yaparak hayatımı....isyanlara..yenilgelere...tarifsiz hüzünlere.....bırakıp gittin beni...kalbimi kırdın....içimi acıttın ...ezdin belkide... sana açılan ve açılmaya hazır binlerce dalımı kırıp gittin....gececekti bunlar biliyordum....kimse kimsenin yasını tutmuyodu bu yüzyılda ve harcıyodu zaman pek çok değeri.....sende unutulacaktın..başladığın gibi bitecektin...ama yüzümden silinmeni istimiyodum... ne tuhaf....yıkıp gittiğin benim değil..bizim düşlerimizdi neden görmüyodun ki bunu....sana uzattığım eli neden itiyodun anlamıyordum...sen olsan o malum boşluk dolacaktı...günler daha güzel geçecekti...belki beni üzecektin...kıskanacaktım belki seni...ama hayatımda olcaktın...oysa yoksun ...ve hiç olmadın ...ne yazık....çok zor bunları yazmak...itiraf edebilmek kendine...yenilgiyi kabullenmek..istenmemeyi hazmetmek ...gerçekten çok zor....sen çok zorsun..ulaşamıyorum sana..yıkamıyorum tabularını...önyargılarını silemiyorum...unutturamıyorum geçmişi...yeni umutlar kurduramıyorum sana...ne yazık...büyüttüğüm herşey içimde kalıyo.belimi büküyo ve sen öle kalıyosun uzakta...ne kadar uzaksın...ah bi bilsen ne kadar da uzaksın....sahip olamadığım bişeysin şimdilerde...öle açılmamış bi paket gibisin...merak uyandıran ama açılmaması kattiyen tembihlenmiş...yoksun ve olmayacaksın...seni ve senli günleri anımsattı bi koku...onca zaman geçti ama hala eskimeyen bi düşüncesin bende...