karışık duygular...

dün halamla konuşuyoduk..ben başımdan eski ilşkimle ilgili geçen bi olayı anlatıyodum ....beni o zmanalar ne kadar üzdüğünü ne kadar ağladığımı söylüyor geçmişe ince bi sitemde bulunyodum .halam dediki aa ne tesadüf bgün bi arkadaşım aradı..o da geçen yıl sevgilisinden ayrılıp zor günler geçirmişti..bugün izmirdeymiş..geçen yıl ağlayarak oturduğu taşın üstünde bu yıl ne kadar salakmışım die beni aramış dedi..bende öykünün sonunda ne kadar salakmışım hala dedim...aslında olay salaklıktan ziyade bizim kendimizi üzme katsayımızı o zamnalrada bi milyonla çarpıp acımızı artırrmamız sanırım..zaman çok önemli bi kavram zamanla geçmeyen şey yok..az sebat edip beklemek lazım..yaralarımız kapanıyo ,kabuk bağlıyo..ama izi kalıyo maalesef..nasıl küçükken dışarda oynarken düştüğümüzde o yaranın izi kalmışsa bi yelerimizde aşk da öle bi yara bırakıyo yüreğimizde işte...ama acıyı da hissederek yaşamak lazım ...sonradan tekrar tekrar çıkıp bizi acıtmaması için...eski fotoğraflara bakıyorum bqazen ne kadar anlamsız geliyo şimdilerde....dumandan rüyanda görsen inanmayı dinliyorum bu aralar...3,33den sonra dumanın çıkışı beni gaza getiriyo belkide kendimi güçlü hissetmemi sağlayan bi şarkı o yüzden b kadar sevdim...biz kendi potansiyelimizin ,artılarımızn ,eksileriizn farkına vardığımız sürece kimsenin bizi üzebileceğini düşünmüyorumm.bazen güçlü olmasak da sırf birilerine inat güçlü durmalıyız bence..sessiz,pısırık,ezik durdukça insanların üzerimizde kurmak istedikleri hegomanya artıyo...yenilip yenilip kalkabilme gücüne eriştiğim için,hala bi yerlerde umudum oldğu için,hiç kimse için üzülmemeyi öğrenmeye çalıştığım için,içimden ağlasamda kahkahalar atabildiğim için kendimi çokkkkkkkkkkkkkkkkkk seviyorummm:))