mutsuzluğamı alışmışız,eksikliğime?

kaybettim bugün kendimi hükümsüzdür....bu şarkıyı dinliyorum şuan...gerçekten ruh halimi kelimesi kelimesine anlatıyor...vazgeçtim bende herşeyden...aşktan ,birine bağlanmaktan hatta aşkla mutlu olma fikrinden...ne çabuk yıldım ,gerisin geri döndüm açtığım yolardan,inşa ettiğim köprüleri nasıl yıktım bilmiyorum...son bir yıldır içimde nedensiz saçma sapan bi kız umudu vardı..bi yerlerden birileri çıkacaktı karşıma ve benim bombok hayatım değişecekti...attğı mesajlarla sevinecek,buluşmaya giderken heyecanlanacak,onu ararken kalbim ağzıma gelcekti....ama olmadı maalesef...çıkmadı öle biri....hayat benimle oynadığı oyunu kazandı..evet yenildim..bugün hemde....kabul ediyorum ,,ve asla birini sevme umudu taşımayacağım..bu sayfa benim için kesinlikle kapandı...daha 23 yaşındayım ve sistemin çarkında döne döne asosyal,apolitik,popüler kültürün içinde yoğrulmuş saçma salak bi kız oldum...kendimden nefret ettiğim anlardn birindeyim...bundan sonra herşeyim mantıklı olcak..aşk bitti.....bende 20 yaş büyük biriyle evlenip 2 çocuk sahibi ,şişman ellleri soğan sarımsak kokan bi ev kadını olcam...komşularla altın günü yapıp,perşembe günleri halk pazarına gitcem...marketlerin indirim kartlarından alıp ,kampanyalı ürünleri takip etcem...bi zamanlar çok çılgın bir ruh barındırırdım oysa içimde..içimdeki umutları söndüren herkesi allaha havale ediyorum..beddua edecek,kötü dilek ttacak kadar bile mecalim yok...