şanıma inanma

bu aralar kendi içime dönüp biraz daha ve tekrar tekrar kendimi sorguladığım durumlar yaşıyorum...yani içimde ne kadar naif,duygusal,hüzünlü,kırılgan,alıngansam dışarıya kadar bir o kadar vurdumduymaz,umursamaz,kenidini bişey sanan çok ukala fazla patavatsız bi imaj çiziyorum sanırım..mevlana yaşasaydı bana sen gelme derdi sanırım...çünkü ne olduğum gbi görünüyorum ..ne göründüğüm gibi olabiliyorum ....çok duygusal kırılgan durunca tüm oklar bana hedef olcakmış gibi geldiğinden kuyruğu dik tutmak adına,erkeliğe bok sürdürmemek için gayet rahat bir o kadar gevşek fikirli duruyorumm...dünya benim etrafımda gibi dönüyomuş izlenimi vemeye çalışmıyorum ama içimin en derinliklerindeki beni göremeyenler nedense beni öle sanıp,önyargılı kişilikler olduklarını kanıtlıyorlar....gece yatağıma yattığımda yüzleştiğim acılarımdan en büyüğüdür yanlızlık...başkaları beni aşka karşı dimdik ayakta durabilen güçlü bi kız sanarken içim sıra yükselen acizliğin sesini ancak 1 2 arkdaşım bilir...yanlızlığımı payaşmayı da deşifre etmeyide kötü buluyorum bu aralar...aşkından ölsemde kimse için ilk adımı atamayacağıma eminim bi de...yanlız bi kadının şu sözü beni çok yaraladı..bi filmden alıntı:adama şöle diyor.yanıma yatıp,başka bişey yapmadan bana sarılabilirmisin?içimdeki ağlayan sese tercüman oldu bu söz...güçlü görünen yanlız kadınlar....çok zor...cemoyla yine bi küskün bi barışık hallerimiz devam...beyfendi beni çok baskın ,çok havai buluyormuş...benden çok korkuyomuş.....sezen aksunun bi şarkısı var şanıma inanma die bana yazılmış gibi bi dinleyin bence......

görünüşüme bakıp da sen benisakın ha, cin fikirli sanma
hani yağmasan da gürle benim durumum çalımıma aldanma
okurum, yazarım, konuşurumkelimelerin efendisi yim amma
aşka gelince enikonu safımsen şanıma inanma.....:)