ne garip gerçekler yaşıyorum ,bi zamanlar ağlamaktan yastıklarımı ıslatmama neden olan kişiyle arkadaşlık yapıyorum,sabah nete girince günaydın demesi,ben çıkıyorum görüşürüz demesi bana ne kadar da enterasan geliyo..ne uğruna yitirdim ben o aşkımı peki?zaten çok arabesk bi havamda değilm,olayı dramatize edip bokunu çıkarmayacam,sadece yaşadığım şey bu..yol boyu yürüyüp kendime küfür etmek istiyorum bazen sesli hemde...bazen insan salak gibi davranır ya,hani aslında öle değildir ama ,karşısındakinin kendine acıyarak baktığını fark eder işte öle bişi..:)dolmuşta ayakta giderken bi sürü insan senle bu kaderi paylaşıyoken, birilerinin kalkaması ile ayaktaki herkes oturur, sen salak gibi hala ayakta kalırsın ya işte o da çok salak bi durumdur,allah akıl versin dersin kendine off içim daraldı:(
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder