efenim bahsedeceğim hikaye ben henüz ilkokul dörde giderken başımdan geçti.Hikayeyi o dönem psikolojimin verdiği ruhsal bunalımla okuyun pliz:)bizim yan binaya bi aile taşınmıştı.bu ailenin iki erkek çocuğu vardı büyük olan lise 3e küçük 3 e gidiyodu. ben büyük olana abayı yakmıştım ondan kelli hergün onu bekliyor beni farketmesini bekliyodum .ama nafile tabi..çocuk bana bakmıyodu bilem.nese ben bigün bi fikir bldum o kuş kadar beynimle.çocuğa mektup yazacaktım:)nese oturdum bi mektup döşedim 4e giden biri lise sondaki birine ne yazarda karşı taraf yemez die baya kafa patlattım.mektubu yazıp kapılarının altından atıp kaçtım.mektubu biizm köşedeki binadaki aslı die bi kız vardı onun adıyla yazdım.benim bu işten ne karım olcaktı o ayrı bi ironik konu ama:))nese mektubun sonunada yazdığın cevabı yan binada oturan burcuya verebilirsin dedim:))aradan zaman geçti .çocuk okuldan geliyo ben orda bakıyom cevap neyim vermiyo.ben bi daha yazdım .sonra ağzım da boş durmuyo tabi onların binadaki kızlara olayı anlattım:)bigün köşede dururuken çocuk geldi burcucum bunu aslıya veririmisin deddi:)ben tabi dedim koşup eve geldim mektupta seni tanımyom ama tanışalım yazıyodu:)bu arada binadaki kızalr gidip çocuğa benim yazdığımı anlatmışar çocukta o kızı öldürcem demiş...beni bi korku sardı..eve girmeyen ben dışarı çıkamaz oldum...o yazı yemin billah evde geçirdim ..tam 3 ay bakkala bile gitmedim desem yalan olmaz...annem neden çıkmıyosun diyodu işte diyodum ..ekmek almaya git diyodu yok diyodum...o yaz show tv de saat 1den 7 ye kadar türk filmleri vardı oturup onları izliyodum..bugün türk filmleri hakkındaki alt yapım o yazadan gelir...sonra onlar mahalleden taşındı bende rahatladım alalhım ya ne yazdı:(
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder