yıllardır içimi kemiren gerçeği gece uyku sersemi tanımladım...Benim sorun aşık olmamak değil,aşık kalamamak...Birilerini beğeniyorum,konuşuyorum ,elektrik alıyorum hatta bişeyler paylaşmaya yelteniyorum..Ama bi yerde cesaretim kırılıyo,karşımdakinden bi an önce kurtulmanın formülünü aramaya başlıyorum,o sıralar kendimden nefret ediyorum ,içten içe huzursuzluk kaplıyo beni...Keşke karşı taraf yapsa ilk hamleyi ,beni bu eziyetten kurtarsa die dualar ediyorum.Çoğunluklada korkumla karşı karşıya kalıyor,ayrılma teşebbüserine girişiyorum...dedim ya çok sancılı dönemler....başlangıçta prens gibi gördüğün adamın kurbağaya dönüşmesini bekliyosun ...ayyy çok acı çok...zaman ilşkilerde bende hep bu yan etkiyi yaratıyo..dedim ya aşık oluyorum ,aşık kalamıyorum...belki hayalimdeki kişi henüz çıkmadı karşıma...nese bekliyorumm ben....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder